Faunatorens

Een familie van drie nieuwe torens reageert op drie bestaande kerktorens. Herkenbaar, met een verwijzing naar een rijk verleden. Speels, met vanuit elke hoek een ander perspectief. Spiegelend in het water zijn ze duidelijk zichtbaar, maar niet voor de mens toegankelijk. Een oude plek biedt zo een blik op een nieuwe toekomst.

Drie kenmerkende torens van Bedum zijn al van verre zichtbaar. De steeds ‘schaaivere’ toren van de Walfriduskerk staat hier al vele eeuwen, in steeds veranderende vorm. Met de nieuwere torens van de katholieke en de protestantse kerk vormt hij samen een herkenbaar trio in het landschap.

Ook in het centrum duikt bij elke hoek weer zo’n toren op, telkens in een nieuw perspectief. Met de sloop van de oude flat en het winkelpand aan het Kerkplein verbetert het zicht op de historische skyline van kerktorens, zeker vanaf de plek waar vroeger een boomgaard de overgang tussen stad en ommeland maakte. De vijver van Bederawalda komt zo aan een plein te liggen, in het vernieuwde stadshart. Voorbijgangers op De Vlijt krijgen straks een plek te zien die altijd wat verloren lag.

Dat biedt mogelijkheden: is hier ruimte voor een natuurinclusieve stad, waar andere soorten naast de mens bestaan? Voor typische bewoners als de dwergvleermuis, de huismus en de spreeuw die steeds meer ruimte verliezen in de moderne stad. Een plek van rust voor de mens is dan vol van activiteit voor andere soorten. Om te jagen op insecten boven het water en in de rietkragen. Om te broeden of om gedurende de dag energie op te laden voor de nachtelijke balts.